Reaktancja

Reaktancja to pojęcie stosowane głównie w dziedzinie elektryczności i elektroniki, szczególnie w kontekście analizy obwodów prądu przemiennego. Jest to miara oporu wobec przepływu prądu zmiennego przez elementy obwodu.

W obwodach prądu przemiennego reaktancja jest związana z cechami elementów, takich jak cewki (induktor) i kondensatory. Reaktancja cewki jest wyrażana jako iloczyn indukcyjności cewki i częstotliwości sygnału prądu przemiennego. Wyższa częstotliwość skutkuje większą reaktancją cewki.

Reaktancja kondensatora z kolei jest odwrotnie proporcjonalna do częstotliwości sygnału prądu przemiennego oraz wartości kondensatora. Im wyższa częstotliwość lub pojemność kondensatora, tym niższa jest reaktancja.

Reaktancja jest wartością urojoną, co oznacza, że ma zarówno składową rzeczywistą (opór) jak i składową urojoną (reaktancję właśnie). Opór reprezentuje straty energii w obwodzie, a reaktancja wpływa na przesunięcie fazowe między prądem a napięciem w obwodzie.

Wzory matematyczne opisujące reaktancję są zależne od rodzaju elementu obwodu i rodzaju sygnału prądu przemiennego. Dla cewki reaktancja jest równa 2πfmL, gdzie f to częstotliwość sygnału, m to liczba zwojów cewki, a L to indukcyjność cewki. Dla kondensatora reaktancja wynosi 1/(2πfc), gdzie f to częstotliwość sygnału, a C to pojemność kondensatora.

Reaktancja jest ważnym pojęciem w analizie obwodów prądu przemiennego, ponieważ wpływa na charakterystyki prądowe i napięciowe, przepływ mocy oraz inne właściwości obwodów elektrycznych.